محققان مي گويند: يک معالجه آزمايشي با کمک سلول هاي بنيادي، به بيماران مبتلا به ديابت نوع يک کمک کرد براي مدتي از تزريق انسولين بي نياز شوند.
به گزارش پايگاه اينترنتي بي بي سي نيوز، طرح مشترک آمريکا و برزيل با شرکت 23 بيمار نشان داد پس از پيوند سلول هاي بنيادي از مغز استخواني که از بدن خود بيمار گرفته شده بود، بدن آنها توانست انسولين توليد کند.حتي بيماراني که وضعشان دوباره بد شد نسبت به گذشته، نيازمند تزريق انسولين کمتري بودند.
اين محققان در مجله "جي اِي ام اِي" هشدار دادند اين معالجه تنها ممکن است در کساني موثر باشد که به تازگي مبتلا شده اند.
اين معالجه براي جلوگيري از تخريب سلول هاي انسولين ساز توسط دستگاه ايمني بدن مبتلايان ديابت نوع يک طراحي شده است. اين بيماري معمولا از سنين کودکي شروع مي شود.
تيم دانشگاه نورت وسترن در آمريکا و "مرکز خون منطقه اي" در برزيل براي سنجش تاثير اين شيوه معالجه، ميزان سي-پپتايد را اندازه گيري کردند که نشان مي دهد بدن چقدر انسولين توليد مي کند.
بيست نفر از بيماران در اين مطالعه، از تزريق انسولين بي نياز شدند که در مورد يکي از آنها براي چهار سال ادامه داشت. هشت نفر آنها مجددا با تزريق انسولين نياز پيدا کردند اما به ميزاني کمتر.
دکتر ريچارد برت از دانشگاه نورت وسترن گفت: اين معالجه در سه نفر از بيماران اثري نداشت و همچنين بعيد بود در بيماراني که سه ماه از زمان تشخيص بيماري آنها گذشته بود موثر باشد؛ به اين علت که در اين مقطع دستگاه ايمني بدن سلول هاي آيليت را نابود کرده است.
اين شيوه همچنين براي کساني که به ديابت نوع 2 مبتلا هستند بي تاثير بود زيرا بدن اين افراد هنوز انسولين توليد مي کند.
دکتر ايان فريم، مدير تحقيقات "ديابت انگليس" گفت: نبايد اهميت اين تحقيقات را بزرگ جلوه داد.
وي افزود: "ما مايليم براي مقايسه نتايج، شاهد تکرار اين آزمايش در يک گروه کنترل شده بزرگتر و مشاهده نتايج در يک دوره طولاني تر در گروه گسترده تري از افراد باشيم."
فريم گفت: "اشتباه است که افراد مبتلا به ديابت را با تکيه بر شواهدي که اين مطالعه فراهم مي کند، بيهوده نسبت به يک معالجه تازه اميدوار کنيم."
اين معالجه براي جلوگيري از تخريب سلول هاي انسولين ساز توسط دستگاه ايمني بدن مبتلايان ديابت نوع يک طراحي شده است. اين بيماري معمولا از سنين کودکي شروع مي شود.
تيم دانشگاه نورت وسترن در آمريکا و "مرکز خون منطقه اي" در برزيل براي سنجش تاثير اين شيوه معالجه، ميزان سي-پپتايد را اندازه گيري کردند که نشان مي دهد بدن چقدر انسولين توليد مي کند.
بيست نفر از بيماران در اين مطالعه، از تزريق انسولين بي نياز شدند که در مورد يکي از آنها براي چهار سال ادامه داشت. هشت نفر آنها مجددا با تزريق انسولين نياز پيدا کردند اما به ميزاني کمتر.
دکتر ريچارد برت از دانشگاه نورت وسترن گفت: اين معالجه در سه نفر از بيماران اثري نداشت و همچنين بعيد بود در بيماراني که سه ماه از زمان تشخيص بيماري آنها گذشته بود موثر باشد؛ به اين علت که در اين مقطع دستگاه ايمني بدن سلول هاي آيليت را نابود کرده است.
اين شيوه همچنين براي کساني که به ديابت نوع 2 مبتلا هستند بي تاثير بود زيرا بدن اين افراد هنوز انسولين توليد مي کند.
دکتر ايان فريم، مدير تحقيقات "ديابت انگليس" گفت: نبايد اهميت اين تحقيقات را بزرگ جلوه داد.
وي افزود: "ما مايليم براي مقايسه نتايج، شاهد تکرار اين آزمايش در يک گروه کنترل شده بزرگتر و مشاهده نتايج در يک دوره طولاني تر در گروه گسترده تري از افراد باشيم."
فريم گفت: "اشتباه است که افراد مبتلا به ديابت را با تکيه بر شواهدي که اين مطالعه فراهم مي کند، بيهوده نسبت به يک معالجه تازه اميدوار کنيم."
|