در مجموع 15درصد بيماران ديابتي در طول عمر، دچار زخم پاي ديابتي ميشوند كه حدود 15 تا 20درصد آنها با وجود كنترلهايي كه انجام ميشود ، دچار قطع عضو ميشوند.
50 درصد زخمهاي پاي ديابتي قابل پيشگيري است ، اما هرچه مدت زمان بيماري و زخم بيشتر شود، احتمال قطع عضو افزايش مييابد. زخم پاي ديابتي شايعترين عوارض بيماري ديابت است.
بهبود زخم پاي ديابتي از طريق درمانهاي رايج و مراقبتهاي ويژه حتي در موارد ترميمپذير بتدريج و طي مدت 2 تا 5 ماه بهبود مييابد. براساس برآوردهاي به عمل آمده، هزينه سالانه مراقبت از زخم پاي ديابتي بيش از 5 هزار دلار به ازاي هر بيمار است كه اين هزينه جدا از هزينههاي مستقيم و غيرمستقيم ناشي از قطع اندام در مراحل پيشرفتهتر بيماري است كه خود بين 20 تا 40هزار دلار محاسبه شده است.
ديابت يك بيماري خاموش است و به طور همزمان باعث از بين رفتن پاها ميشود. براي پيشگيري از اين عارضه خطرناك، محققان كشورمان در تحقيقي كه روي 15بيمار مبتلا به ايسكمي و مبتلايان به عارضه پاي ديابتي انجام دادند ، موفق شدند با استفاده از سلولهاي بنيادي به ميزان 70درصد از قطع عضو در هر دو عارضه ايسكمي (اختلال در خونرساني به عضو ) و قطع پاي ديابتي جلوگيري كنند.
دكتر محمدرضا ظفرقندي، از مجريان اين تحقيق در اين خصوص به خبرنگار جامجم گفت: درمان برخي بيماريها و اختلالات عروقي با استفاده از سلولهاي بنيادي در حال حاضر به ميزان محدودي در دنيا انجام شده است، در ايران نيز مطالعاتي براي اولين بار در اين زمينه صورت گرفته است.
وي توضيح ميدهد: ما در روش جديد با عنوان آنژيوژنز (ايجاد مويرگهاي جديد با استفاده از سلولهاي بنيادي) سلولهاي بنيادي مغز استخوان بيماران را جدا و از اين سلولهاي بنيادي نيز مجددا سلولهاي رگساز را جدا كرديم و سپس آنها را در محيط آزمايشگاه كشت داديم و تكثير كرديم، در مرحله بعد اين سلولها را به عضلات پاي بيمار تزريق كرديم كه اين سلولها بلافاصله بعد از تزريق در محيط شروع به مويرگسازي كردند كه با ايجاد اين مويرگها، فرآيند گردش خون در محل به ميزان قابل توجهي بهبود يافت و حالت سياهي و دردهاي پا برطرف شد. اين كار به طور كلي روي 15بيمار انجام شد و در مدت 6 ماه به ميزان 70درصد نتيجه مطلوب به دست آمد.
وي ادامه ميدهد: استفاده از سلولهاي بنيادي در جلوگيري از قطع پاي ديابتي و درمان عارضه ايسكمي در مواردي كه بيماري به مرحله حاد رسيده، بسيار كارساز است، در واقع در مواردي كه بيماري به مرحله حاد رسيده، بيمار با درد شديد مواجه شده و هيچ درمان ديگري براي اين عارضه وجود نداشته باشد و در عين حال پاي بيمار نيز در معرض خطر قطع شدن باشد، ميتوان از اين روش براي درمان بيمار استفاده كرد.
به گفته دكتر ظفرقندي، اين روش درماني در حال حاضر مرحله تحقيقاتي خود را طي ميكند و در آينده ارائه خدمات عمومي براي ساير بيماران امكانپذير خواهد بود، چرا كه بايد برنامهريزي دقيقي شامل هزينهسنجي، امكانسنجيو ... نيز در نظر گرفته شود كه اين كار روال خاص خود را دارد.
رقيه نوري - جام جم آنلاین
|