سير يك گياه علفي دوساله و چند ساله است كه از خواص دارويي زيادي برخوردار است از جمله مهمترين آنها تاثير اين گياه در رفع گرفتگي عضلاني است.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، سير در كاهش فشار خون و افزايش گلبول سفيد خون موثر است. تحقيقات پزشكي نشان داده است كه سير ميتواند بسياري از انواع باكتريها، برخي از ويروسها، عفونتهاي قارچي و حتي انگلهاي رودهاي را از بين ببرد. سير همچنين بطور سنتي جهت درمان برونشيت مزمن، سرماخوردگي، سياهسرفه و آسم ناشي از برونشيت مصرف ميشود.
موارد منع مصرف سير :
سير را در دوران شيردهي و بارداري نبايد مصرف كرد.
مهمترين بخش اين گياه كه مصرف دارويي و طبي دارد، هسته آن است هر هسته سير از ۴تا ۲۰دانه تشكيل شده است و وزن هر دانه به حدود يك گرم ميرسد.
سير در قالب نواحي ايران بخصوص در نواحي شمالي كشور ميرويد و ارتفاع ساقه آن به ۳۰ تا ۱۰۰سانتي متر ميرسد.
گلهاي سير به رنگ صورتي كم رنگ يا سبز متمايل به سفيد است كه هر بوته آن هشت تا بيست حبه دارد.
يكي از راههاي مصرف سير استفاده از دانه خشك شده آن به ميزان دو تا چهار گرم بصورت سه بار در روز است. در حال حاضر سير در تمام نقاط دنيا كشت ميشود، پيازهاي تازه خاصيت دارويي دارند كه آنها را با زرد شدن برگها در اواخر تير تا مهرماه برداشت ميكنند. سير اولين بار در آسياي مركزي كشت شده است و قرنها است كه بعنوان ادويه، سبزي و گياه دارويي در مناطق مديترانهاي تا آسياي مركزي استفاده ميشود.
مصرف خارجي آن باعث تحريك و سوزش پوست بدن شده و ممكن است باعث ايجاد التهاب و تاول شود. سير عمدتا در درمان نفخ شكم، ورم روده و بعنوان خاصيت كرمكشي بصورت داخلي مصرف ميشود.
سير به عنوان ادويه در غذاهاي گوشتي، سس و سوپ به كار ميرود و بطور گستردهاي در كشورهاي منطقه مديترانه و در شرق استفاده ميشود.
بوي سير كه براي برخي از افراد مشمئزكننده و زننده است جذب خون ميشود و در نتيجه از طريق تنفس و حتي پوست بدن فرد به مشام ميرسد.
كارشناسان گياهان دارويي در سرتاسر جهان اين گياه را به عنوان يكي از مهمترين داروهاي گياهي تلقي ميكنند. اين گياه در ميان بسياري از فرهنگها در طول هزاران سال هم مصرف غذايي و هم مصرف دارويي داشته است.
گفته ميشود كارگران ساختماني كه اهرام مصر را ميساختند براي مراقبت از خود در قبال بيماريها سير مصرف ميكردند همچنين گوركنان فرانسوي در اوايل قرن نوزدهم عصاره سير مصرف ميكردند تا از ابتلاي آنها به طاعون كه جان بسياري از انسانها را در اروپا تلف كرد، پيشگيري كند.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، سير در كاهش فشار خون و افزايش گلبول سفيد خون موثر است. تحقيقات پزشكي نشان داده است كه سير ميتواند بسياري از انواع باكتريها، برخي از ويروسها، عفونتهاي قارچي و حتي انگلهاي رودهاي را از بين ببرد. سير همچنين بطور سنتي جهت درمان برونشيت مزمن، سرماخوردگي، سياهسرفه و آسم ناشي از برونشيت مصرف ميشود.
موارد منع مصرف سير :
سير را در دوران شيردهي و بارداري نبايد مصرف كرد.
مهمترين بخش اين گياه كه مصرف دارويي و طبي دارد، هسته آن است هر هسته سير از ۴تا ۲۰دانه تشكيل شده است و وزن هر دانه به حدود يك گرم ميرسد.
سير در قالب نواحي ايران بخصوص در نواحي شمالي كشور ميرويد و ارتفاع ساقه آن به ۳۰ تا ۱۰۰سانتي متر ميرسد.
گلهاي سير به رنگ صورتي كم رنگ يا سبز متمايل به سفيد است كه هر بوته آن هشت تا بيست حبه دارد.
يكي از راههاي مصرف سير استفاده از دانه خشك شده آن به ميزان دو تا چهار گرم بصورت سه بار در روز است. در حال حاضر سير در تمام نقاط دنيا كشت ميشود، پيازهاي تازه خاصيت دارويي دارند كه آنها را با زرد شدن برگها در اواخر تير تا مهرماه برداشت ميكنند. سير اولين بار در آسياي مركزي كشت شده است و قرنها است كه بعنوان ادويه، سبزي و گياه دارويي در مناطق مديترانهاي تا آسياي مركزي استفاده ميشود.
مصرف خارجي آن باعث تحريك و سوزش پوست بدن شده و ممكن است باعث ايجاد التهاب و تاول شود. سير عمدتا در درمان نفخ شكم، ورم روده و بعنوان خاصيت كرمكشي بصورت داخلي مصرف ميشود.
سير به عنوان ادويه در غذاهاي گوشتي، سس و سوپ به كار ميرود و بطور گستردهاي در كشورهاي منطقه مديترانه و در شرق استفاده ميشود.
بوي سير كه براي برخي از افراد مشمئزكننده و زننده است جذب خون ميشود و در نتيجه از طريق تنفس و حتي پوست بدن فرد به مشام ميرسد.
كارشناسان گياهان دارويي در سرتاسر جهان اين گياه را به عنوان يكي از مهمترين داروهاي گياهي تلقي ميكنند. اين گياه در ميان بسياري از فرهنگها در طول هزاران سال هم مصرف غذايي و هم مصرف دارويي داشته است.
گفته ميشود كارگران ساختماني كه اهرام مصر را ميساختند براي مراقبت از خود در قبال بيماريها سير مصرف ميكردند همچنين گوركنان فرانسوي در اوايل قرن نوزدهم عصاره سير مصرف ميكردند تا از ابتلاي آنها به طاعون كه جان بسياري از انسانها را در اروپا تلف كرد، پيشگيري كند.
